هرسال با اومدن عید بحث فیلم های نوروزی داغ می شه و تبلیغات گسترده سیما مخ من مخاطب رو می خوره اما در نهایت چند سریال سطحی وبا موضوعات تکراری و بی مزه پخش می شه وجالب اینجاست که بعد از اتمام این سریاله طی مصاحبه های سیما با مردم این طور القا میشه که این سریالها کاملا موفق بودن،اما چرا اینطوریه؟شاید به خاطر اینه سلیقه عمومی جامعه باسطح کیفی آثار قبلی تناسب داره یعنی مردمی که عادت به دیدن آثار فاخر و ارزشمند دارن خود به خود سلیقه شون در ومورد فیلم وسینما بالا می ره و البته توقع اونها رو هم بیشتر می کنه و در تلویزیون ما هم با پخش آثار سخیف وبی سروته توقع مردم به شدت نزول کرده.اما فیلمهای امسال که چیز تازه ای برای من مخاطب نداشت وبیشتر نشون دهنده انسانهای خبیث ومنفت طلب بود که فقط به دنبال اهداف احمقانه خودشون بودن و جوان ایرانی رو بی کار و بی فکر و فاقد ارزشهای انسانی تصویر کردن و انگار تنها هدف جوانها ازدواجه و البته دامنه این میل شدید به افراد مسن هم رسیده.تنها راه جذب مخاطب در این سریالها نه در نمایش واقعی تضاد ها به شکل طنز و نه در تصویر جامعه امروزی با کم وکاستی ها بلکه از طریق شوخی های کلامی و نمک پاشی بازیگران به وجود میاد.فیلمی که هدفش نشون دادن توده های فقیر مردمه با شعارهای نخ نما انسان از این طیف دورتر می کنه وبه فقر ستایی می پردازه در جایی که این افراد فقیر خوش وخرم زندگی می کنن ولی افراد متمول دائم در جنگ اعصاب بسر می برن و خوب فیلم های دیگه هم که اصلا هیچ هدفی ندارن با این همه امیدوارم بعد از این به شعور مخاطب توجه بشه .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر